Sytze Schut, eilander
'In het najaar van 2005 lees ik een oproep voor de NCRV-verkiezing ‘mooiste plek van Nederland’. Na enige aarzeling besluit ik mij op te geven. Schiermonnikoog is sowieso de mooiste plek, zeker als je hier ook nog geboren bent en er je hele leven hebt gewoond en gewerkt.
Ik krijg van de NCRV bericht dat Schiermonnikoog is uitgekozen om samen met Vlieland de provincie Friesland te vertegenwoordigen. Bij de start van de wedstrijd breekt het angstzweet mij uit. Het gaat om een internetverkiezing, en ik moet een weblog maken! Ik heb boven wel een computer staan maar die gebruik ik alleen voor het schrijven van mijn toespraken als trouwambtenaar en de jaarlijkse toespraak van Sint Nicolaas. Behoorlijk in paniek stap ik het VVV-kantoor binnen, en krijg per direct een spoedcursus ‘hoe win ik een verkiezing via een weblog’.
Op dag 1 heeft Vlieland al 500 stemmen en op Schiermonnikoog weet - behalve een paar medewerkers van de VVV en mijn vrouw en ik - nog niemand iets over een verkiezing. Ik produceer een flyer, maak een paar honderd kopieën, en in die eerste nacht bezorgen mijn vrouw en ik huis aan huis de oproep via mijn blog een stem uit te brengen. De internetverkiezing zal een aantal weken duren, en uiteindelijk zal één vertegenwoordiger van Friesland mee mogen doen aan de grote finaleverkiezing tijdens een live uitzending in mei. Naast de titel ‘mooiste plek van Nederland’ krijgt de winnaar daar 25.000 euro, te besteden aan iets in de natuur. Mocht ik winnen, kies ik voor een vogelkijkhut in de Westerplas.
Langzaam komen de stemmen voor Schiermonnikoog binnen, maar het blijft een nek-aan-nekrace met Vlieland. Er volgt een hectische maar ook prachtige tijd. Ik moet leuke dingen organiseren op het eiland en daarvan verslag doen op de weblog. Vertel een verhaal over de natuur van Schiermonnikoog; dus boswachter Erik Jansen schrijft een prachtig verhaal. Dan moet ik 200 mooie posters op het eiland ophangen; een makkie, ik kan er wel 400 kwijt. Iedereen doet mee! De stemmen blijven binnenstromen, en daar zijn de mensen op Vlieland niet zo blij mee.
Doe iets met de jeugd van het eiland; het wordt een stroperstocht langs oude, bijna ondoordringbare paadjes met een verhaal over hoe je vroeger een konijntje kon vangen. Bij elke opdracht levert mijn zoon Foppe prachtige foto’s. Op een zaterdagmiddag zingen en spelen bijna 110 eilanders hun volkslied in de Gottjark. Een kippenvel moment, waar TV Friesland opnames van maakt. Stella van Acker maakt een prachtige aquarel die een week te pronk staat in de plaatselijke supermarkt. De stemmen blijven binnenkomen...'
Nieuwsgierig naar het vervolg? Lees hier Sytze Schut, deel 2