David de Boer
In de winter van ‘79/’80 solliciteerde ik naar de functie van projectleider van het Welzijnswerk voor ouderen op Schiermonnikoog.
Ik wilde een opleiding doen aan de Sociale Academie in Groningen van 2 dagen in de week en had daarvoor een parttime baan nodig. In die periode werd iedereen nog geacht om 40 uren te werken en waren de parttime functies dun bezaaid.
Omdat Schiermonnikoog een kleinschalig project was, werd hier een beroepskracht voor 20 uur gevraagd. Ik solliciteerde naar deze baan ook omdat Simone, mijn vrouw, heel graag een aantal jaren op een eiland zou willen wonen om daar alle seizoenen te kunnen maken!
Ik zelf was er onzeker over. In mijn hoofd hoorde ik steeds dezelfde zin, die mijn vader altijd zei: “Na Dokkum is de wereld dichtgeplakt met kranten”! Toen ik op sollicitatiebezoek ging op een donkere koude winterdag in januari en voorbij Dokkum was dacht ik “hier is het dus”.
Toen ik op de boot zat en keek naar die donkere, onrustige zee kwamen de woorden van mijn vader weer boven en dacht ik “ik moet het niet doen”. Ik realiseerde me ook de consequenties van het verhuizen naar een eiland, het “achterlaten” van familie en vrienden, winkels, theater, verkopen van huis, banen opzeggen! Maar ik had nu eenmaal A gezegd en ging toch naar het sollicitatiegesprek. En dat gesprek wat met een grote groep vertegenwoordigers van het eiland in de Riich plaatsvond, verliep heel positief.
Toen er werd gebeld over de uitslag van het sollicitatiegesprek en ik een bestuurslid aan de telefoon kreeg die vrij aarzelend het gesprek opende dacht ik “hoera. Het gaat niet door!”. In de loop van het gesprek hoorde ik “de keus is op u gevallen”. Het enige wat ik kon zeggen op dat moment was "Oh". Ik voelde me niet bepaald gelukkig met dit besluit. Na overleg met mijn vrouw en alles op een rij te hebben gezet dacht ik: “Die 2 jaar op Schiermonnikoog, dat moet te doen zijn”.
Het duurde een jaar voor dat ik door die dichtgeplakte kranten heen was. Ik had een fantastische baan en heb die 25 jaar uitgevoerd en intussen wonen wij 37 jaar op het eiland en kan ik zeggen Schiermonnikoog is uiteindelijk de beste keuze die ik in mijn leven gemaakt heb.
In 1981 zag ik voor de eerste keer een eilander avond. Op zo’n avond die 1x per jaar werd gehouden kon iedereen van het eiland iets op het toneel voor het voetlicht brengen. In 1982 deed ik zelf ook mee. Ik had daarvoor toen ik nog aan de vaste wal woonde jarenlang in een band gezongen.
De eilander avonden waren bijzondere avonden die gevuld waren met veel creatieve en talentvolle vondsten van de eilanders. In de jaren daarna maakte ik samen met Henriette Pieperiet de Eilander Revue gedurende 7 achtereenvolgende jaren.
In de zomer van 2017 stond ik zelf 4 avonden in het Dorpshuis met een solo cabaret programma. “Fraimd Schyt” (vreemde gasten), verhalen en liedjes over Schiermonnikoog met af en toe een knipoog naar de vaste wal. De thema’s in dit programma waren: de liefde, de oranjes, mijn sollicitatie en vooral veel Fraimd Schyt.
In het kader van Kom op Verhaal brengt David de Boer in 2018 opnieuw een one-man show met conferences en liedjes over het eiland en zijn jeugdjaren, onder de titel Mien Mienskip.
Mien Mienskip is onderdeel van de Verhalen Karavaan van Kom op Verhaal, het eilander programma van de Europese Cultureel hoofdstad Leeuwarden Fryslân 2018.
Fotocredits: Catrinus van der Veen
Fotocredits Fraimd Schyt: Foppe Schut
Opgemaakt: juli 2017
Update 2022:
In 2022 heeft David een cabaretprogramma Made in China gebracht mede geinspireerd op de MSC Zoë ramp.
Update 2024:
In de zomer van 2024 heeft David afscheid genomen van zijn publiek met zijn allerlaatste solo cabaretprogramma "het slot akkoord" .
