Erik Jansen, boswachter
'Vanaf het jaar 2000 woon en werk ik op Schiermonnikoog. Eerst als natuurgids bij het Bezoekerscentrum, nu als boswachter bij Natuurmonumenten. Het mooiste aan Schiermonnikoog vind ik dat je vanuit huis binnen twee minuten in één van de meest bijzondere natuurgebieden van Europa bent, in een écht Nationaal Park. Daarbij is de afwisseling ongelooflijk groot. Tijdens een fietstocht van een uurtje zie je twee zeeën, stuivende duinen, een onmetelijk breed strand, donker dennenbos en een paarsbloeiende kwelder. Ik zou geen enkele plek op aarde weten waar je in zo’n korte tijd zoveel verschillende landschappen kunt zien.
Het meest bijzondere verschijnsel vind ik de vogeltrek. Nergens kun je deze zo goed beleven als op de Waddeneilanden. De ene dag kunnen alle struikjes op het eiland vol roodborsten zitten. De dag erna zijn alle roodborsten weer weg en wemelt het op ieder grasveldje in het dorp van de merels. Spectaculair zijn ook de wadplaten ten zuiden van het eiland. Dit is voor wadvogels het belangrijkste tankstation op hun reis tussen hun overwinteringsgebied in West-Afrika en hun broedplaatsen in Siberië. In voor- en najaar zie je soms enorme wolken strandlopers, plevieren en rosse grutto’s boven het wad zwenken. Adembenemend!
Voor honderdduizenden vogels is Schiermonnikoog een onmisbare tussenstop. Als ze hier niet genoeg te eten vinden, kunnen ze hun reis niet tot een goed einde brengen. Ik vind het heel bijzonder dat ik mee mag werken aan het beschermen van het voedselrijke wad en van de duinen vol bessen en insecten.
De mooiste plek van het eiland vind ik het oude groene dijkje dat aan de oostkant van de Westerplas loopt. Je kijkt hier uit op een paar kleiputten, waar in april uitbundig het witte waterdrieblad bloeit. In de zomer nemen de roodpaarse kattenstaart en de donkergele engelse alant het stokje over. De plasjes zelf zijn ideaal voor een ‘snelcursus eendenherkenning’. Smient, slobeend, wintertaling en krakeend zijn er vaak prachtig te zien. In de rietkraag rond de Westerplas ligt een lepelaarkolonie. De tropische witte vogels pendelen, soms vlak boven je hoofd, tussen wad en Westerplas. In de schemering kun je je door het dromerig gekwaak van de rugstreeppadden nauwelijks verstaanbaar maken. Kortom: als je hier niet blij wordt, word je het nooit meer.'
Opgemaakt: maart 2014
Nog een verhaal lezen van Erik? Lees hier deel 2!