Kees van der Wal, eilander en natuurkenner
'Als jonge jongen werd ik al gegrepen door de natuur, en trok ik zo vaak mogelijk eropuit om de natuur te beleven en te ontdekken. Op het eiland heb ik jaren gewerkt als jachtopziener, en zo heb ik veel bijzondere dingen in ons Nationaal Park mee mogen maken.
Heel graag vertel ik een verhaal, zodat u extra gewaarschuwd bent bij opkomende mist op het wad of het strand. In het duingebied of op de kwelder zijn er haast altijd wel herkenningspunten, zeker als je het eiland een beetje kent. Maar wanneer wad of strand je in dichte nevel hullen, wordt het onmogelijk je zonder kompas of gps te oriënteren…
Het was in de jaren zeventig. Ik kreeg telefoon van de politie Schiermonnikoog met de mededeling dat er mensen in zeer dichte mist op het wad liepen en schreeuwden om hulp. Of ik kans zag om ze op te sporen en van het wad te halen? Met kompas en Landrover reed ik richting de plek des onheils. De beslissing was snel genomen; met auto en al het wad op. Laten we wel wezen, een auto verspelen weegt niet op tegen een aantal mensenlevens. Ik stopte regelmatig om buiten de auto te luisteren waar de kreten vandaan kwamen. Het was bepaald geen gezellig gekeuvel!
Gelukkig merkte ik dat het geroep steeds luider werd, en uiteindelijk kreeg ik schimmen in het vizier. Ik meen mij te herinneren dat het gezelschap uit 8 personen bestond, die al nabij de vaargeul liepen. Toen ze mij zagen, renden ze mij vol opluchting tegemoet. Omdat de vloed opkwam was er geen tijd te verliezen, dus allemaal in de laadbak. Gelukkig was het spoor van de auto in het zand nog gedeeltelijk te zien, en reed ik snel over de afdrukken terug naar "veiliger haven".
Onderweg kreeg ik te horen dat ze toch een oriëntatiepunt hadden, en wel de misthoorn. Toen ik vertelde dat deze misthoorn op Lauwersoog stond, en het tot ze doordrong dat ze juist in de verkeerde richting waren gelopen, viel er een grote stilte in onze Landrover. Het had ook heel anders kunnen aflopen!'
Zijn liefde en gevoel voor de natuur heeft Kees tijdens zijn wekelijkse Natuurexcursies proberen over te dragen. In 2020 werd Kees ernstig ziek en moest hij besluiten om niet meer te gidsen. Inmiddels is Kees helaas overleden.